Vanochtend in mijn mailbox het nieuwe rapport van KPMG “Succeeding in disruptive times”. Ik scan het rapport voordat ik het pagina voor pagina doorneem. En ik verbaas me oprecht. Niet om te zeiken of perse iets kritisch te moeten zeggen, maar hier staat het weer. Focus op de klant, zorg dat innovatie een continue proces wordt binnen de onderneming en tot slot, leren omgaan met veranderen. Maar wisten we dat niet allang? Wisten we niet allang dat het nu toch eindelijk wel eens tijd werd om de klant echt onderdeel te maken van de business. En dat we eigenlijk elke dag bezig zouden moeten zijn met innovatie, vooruitkijken en vernieuwen. Dat is toch geen nieuws, maar blijkbaar doen we het niet. Kunnen we het niet. We zien de noodzaak wel, zo blijkt ook weer uit dit rapport, maar op de een of andere manier lukt het ons niet.

De nieuwe organisatie X

Ik ben er toch door getriggerd. Waarom kunnen grotere, met name meer corporate organisaties, dit zo slecht, of eigenlijk niet, adopteren. Een cultuur is moeilijk aan te passen. Mensen zijn wellicht ook bang om hun baan te verliezen en bewegen daarom niet of nauwelijks mee. Haken af als het er echt op aankomt. Wat is er mooier dan “erbij zijn”. De kans hebben om vooraan te staan bij het invullen van dat witte vel papier met als titel “De nieuwe organisatie X”. Samen opnieuw een business model opbouwen. Een nieuwe cultuur, nieuwe producten en diensten, nog beter gematcht met de wensen en behoeften van de klant.

Samen doen?

Mijn handen jeuken, ik wil hier iets mee. Hoe kunnen we deze thema’s waarvan we nu toch  wel moeten weten dat het feiten zijn, dat het de realiteit is, omzetten naar iets waar mensen harder van gaan lopen. Dat ze hun huidige werk neerleggen en zeggen: dit gaan we anders doen. Waarom? Omdat de markt erom vraagt. Omarm verandering, omarm de kansen die er liggen en ga de toekomst met een grote glimlach tegemoet. Samen doen?